są to zmiany chorobowe wynikające z zadziałania czynników zewnętrznych lub wewnętrznych w obrębie splotu, które przekraczają możliwości przyjęcia obciążenia w obrębie wymienionych struktur neurologicznych. Najbardziej powszechne uszkodzenia splotu dotyczą: wypadków komunikacyjnych, urazów okołoporodowych, urazów bezpośrednich w okolicy barku. Splot barkowy jest tworzony przez korzenie nerwowe C5-TH1, a więc struktury wychodzące pomiędzy 4 kręgiem kręgosłupa szyjnego a 2 kręgiem kręgosłupa piersiowego. Obraz uszkodzenia może być bardzo różny i zależny od ilości uszkodzonych włókien oraz ich rodzaju (włókna czuciowe, ruchowe, wegetatywne). Proces jakim jest rehabilitacja dzieci katowice, bądź fizjoterapia Katowice będzie znacznie przyśpieszać powrót pacjenta do częściowej lub pełnej sprawności. Tak więc jak wynika z w/w argumentów rehabilitacja dzieci katowice oraz procesu jakim jest fizjoterapia katowice, będzie ściśle powiązana z wielkością/lokalizacją oraz stopniem zmian w strukturach neuralnych splotu barkowego.
W odniesieniu do schorzeń/dysfunkcji w różnorodnych dyscyplinach ze świata medycyny i sportu proces badania fizjoterapeutycznego/manualno-terapeutycznego w Centrum Nowoczesnej Fizjoterapii opiera się na standardach Międzynarodowej Federacji Terapeutów Manualnych – IFOMPT
Proces ten wyróżnia następujące etapy badania i terapii:
– jest to pierwszy i kluczowy etap badania/terapii pozwalający uzyskać szczegółową informację na temat schorzenia/problemu pacjenta/osoby poddawanej badaniu. Terapeuta poprzez informację otrzymywane od pacjenta klasyfikuje strukturę mogącą stanowić źródło problemu/dolegliwości bólowych. Informacje, które są pozyskiwane, dotyczą aktualnego stanu, historii choroby, schorzeń współistniejących oraz zagadnień dotyczących sfery psycho-socjalnej. Odpowiednio przeprowadzony wywiad pozwala na szybkie wprowadzenie technik terapeutycznych na pierwszym spotkaniu, a co za tym idzie umożliwia uzyskanie pozytywnych efektów leczniczych.
jest kolejnym etapem całościowej oceny pacjenta/osoby poddawanej badaniu. Analizie podlega płaszczyzna czołowa, strzałkowa i poprzeczna ciała (przód/tył, boki, odchylenia w poziomie). Terapeuta analizuje ułożenie poszczególnych części ciała względem siebie oraz w przestrzeni. Ocenie podlega również napięcie mięśniowo-powięziowe, skórne oraz kolorystyka ciała. Informacje uzyskiwane na tym etapie pozwalają znacząco przyśpieszyć dalszy proces badania.
obejmuje obserwację zakresów ruchu w obrębie kończyn, tułowia oraz głowy, a także wszystkie odejścia od fizjologicznego/prawidłowego ruchu. Terapeuta oceniając ruch pod względem ilościowym (zakres) i jakościowym (płynność i precyzja ruchu) uzyskuje informacje potrzebne na dalszym etapie badania manualnego.
– na tym etapie badania manualno-terapeutycznego terapeuta wykonuje ruchy za pacjenta (biernie) w obrębie stawów obwodowych, bądź też stawów kręgosłupa. Ruchy te mają za zadanie wyodrębnić – rodzaj ruchu, czy on występuje lub nie występuje, a także pozwalają na ocenę w końcowej fazie ruchu tzw. oporu końcowego (kostny, torebkowo-więzdłowy, mięśniowy, odbijający, pusty).
jest szczegółową oceną ruchu stawowego i dotyczy korelacji przesunięć powierzchni stawowych względem siebie. Na tej podstawie terapeuta wyznacza kierunki mobilizacji stawu/stawów oraz inne metody terapeutyczne: terapia przeciwbólowa, terapia stymulująca, terapia stabilizacyjna. Ruch translatoryczny jest szczególnie istotny w procesie doboru technik leczniczych, gdyż pozwala ocenić pojawianie się oporów stawowych w korelacji do napięcia oraz bólu.
– ocenie podlega centralny i obwodowy system nerwowy. Badanie jest przeprowadzane w przypadku, gdy pacjent zgłasza objawy neurologiczne pozytywne powstające z układu nerwowego tj. ból palący, elektryzujący, strunowy, bądź też objawy negatywne: zaburzenie czucia, osłabienie aktywności mięśniowej, zaburzenie czucia bólu. Badanie to rozszerzone jest często o testy mechanosensytywne mające na celu wprowadzić struktury neuralne w napięcie mechaniczne i wywołać określone aktualne objawy, które są przedmiotem badania fizjoterapeutycznego.
wisceralne/naczyniowe – badanie pokazujące sprawność w funkcjonowaniu naczyń żylnych i tętniczych. Terapeuta wykonuje testy, których zadaniem jest ocena czy objawy, które zgłasza pacjent wynikają z naczyń krwionośnych, czy też nie. Badanie struktur wisceralnych (narządów, organów) odnosi się z kolei do wpływu tych struktur na zgłaszane prze z pacjenta objawy. Terapeuta wykonując palpacyjne badanie poszczególnych części ciała określa czy zgłaszane objawy korelują z obciążaną (poddawaną terapii strukturą).
jest etapem na którym terapeuta wykorzystuje odpowiednie techniki terapeutyczne: przeciwbólowe, odciążające, stabilizujące, mobilizujące oraz stymulujące, aby wywołać pozytywne efekty w strukturach poddawanych terapii. Techniki terapeutyczne dobierane są w większości na podstawie danych z badania pasywnego translatorycznego.
Terapeuta wykorzystuje analogiczny do badania wcześniejszego (aktywnego, pasywnego) test mający na celu wykazać zmiany w strukturze poddawanej terapii. Do zmian tych możemy zaliczyć: zmniejszenie/zwiększenie bólu, poprawa/ograniczenie ruchu, poprawa aktualnych objawów innych niż ból/pogorszenie objawów. Wszystkie te informacje stanowią bazę do po dalszego planowania procesu terapeutycznego.
terapeuta opracowuje indywidualnie dopasowane zadanie/ćwiczenie do wykonywania w domu, aby utrzymać i przyśpieszyć proces terapeutyczny/leczniczy. Zadanie to celuje często w przyczynowość postępowania terapeutycznego i jest konieczne do trwałego usunięcia dolegliwości/objawów. Od systematycznego wykonywania tego typu dobranego zadania zależy tempo pojawiających się zmian.
jest ostatnim etapem w którym pacjent jest informowany o problemie/dysfunkcji oraz zaawansowaniu zmian, które spowodowały wystąpienie objawów niepożądanych o różnej postaci i nasileniu. Jednocześnie ustalany jest dalszy harmonogram spotkań oraz ich zasadność. Jeśli takowa jest wymagana.
W procesie leczniczo-terapeutycznym nie zawsze istnieje możliwość uwzględnienia wszystkich etapów badania i terapii, które zostały uwzględnione w powyższym opisie. Tak sytuacja może wynikać z faktu, że aktualny stan pacjenta nie pozwala na wykonanie pełnego/całościowego badania i terapii. Decyzja o uwzględnieniu wszystkich, bądź też pojedynczych etapów należy do terapeuty.